تو بخش قبلی مطلبم راجع به اینترنت و بعضی اصطلاحات رایج حول اون صحبت کردم. همچنین راجع به ADSL صحبت کردم و گفتم که تقریباً همیشه بدترین سرویسی هست که می‌تونید استفاده کنید. فرقی هم نمی‌کنه چند تا علامت پلاس بعدش بگذارند.
البته پیش‌فرض ISPها هم متأسفانه همینه ولی اگر از من می‌شنوید هر جا این کلمه رو شنیدید اول نگاه کنید که گزینه‌های دیگه‌ای هم هست یا نه. و اگر وجود نداشت می‌تونید «جام زهر» رو بنوشید و از کیفیت بد اینترنت شاکی باشید.
البته منظورم سایت‌های خارجی و تحریمی و این‌ها نیست. سرویس انقدر بده که سایت‌های داخلی رو هم به زور می‌تونید استفاده کنید و احتمالاً با تماس تصویری هم مشکلات اساسی خواهید داشت.
سرویس VDSL (یا FTTC)
این سرویس هم دقیقاً روی خط تلفن وصل میشه و روی سیم مسی هم منتقل میشه. با این تفاوت که در ADSL همه ارتباط روی سیم مسی بود اما روی VDSL، تا جعبه تقسیم (یا کافو) از فیبرنوری استفاده میشه و بقیه‌اش سیم مسی هست. بخاطر همین هم بهش میگن FTTC یا Fiber to the Cabinet؛ چون فیبر تا کافو اومده.
محدودیتش هم مشخصه. اگر کسی بخواد از این اینترنت استفاده کنه باید کافو تلفنش نوری باشه و خب اکثراً نوری نیستند و با همون سیم مسی وصل شده‌اند. همچنین فاصله باید کمتر ۸۰۰ متر باشه و اینه که این سرویس شامل حال خیلی‌ها نمیشه.
البته اگر بشه کیفیت خوبی داره. بصورت میانگین سرعت دانلود ۷۰ مگابیت می‌تونه بهتون بده.
پیگیری‌اش هم ساده است. به سرویس دهنده اینترنتی‌تون یا مخابرات تماس بگیرید و بگید این سرویس رو می‌تونید برای خط مورد نظر فعال کنند یا نه.
سرویس FTTH
این سرویس مخفف Fiber to the home هست و بهترین سرویسی هست که می‌تونید تهیه کنید، به شرطی که فیبر تا نزدیک شما اومده باشه.
سال‌هاست که می‌خوان زیرساخت فیبرنوری رو به همه خونه‌ها بدن و تا جا بیفته طول می‌کشه. از این سایت میشه برای بررسی وضعیت فیبرنوری استفاده کرد.
به نظرم اگر کسی گزینه فیبرنوری رو داره، چندان نیازی نیست به گزینه‌های دیگه فکر کنه، مگر این که خونه مال خودش نباشه و مستأجر باشه؛ چون برای راه‌اندازی اولیه فیبرنوری هزینه نیازه و بعید می‌دونم صاحب‌خونه‌ها حاضر باشند که هزینه‌اش رو بدن.
اینترنت FD-LTE یا 4G
بستر انتقالی سرویس‌هایی که تا الان راجع بهشون صحبت کردیم، سیم بود ولی از این‌جا به بعد بستر انتقالی هوا هست. البته به طرز عجیبی تو ایران کیفیت سرویس‌هایی که بسترشون هواست (Wireless)، بهتره.
در واقع میگن دو دسته اینترنت داریم: اینترنت با پهنای باند ثابت (Fixed Broadband) و اینترنت موبایل (Mobile broadband). و ایران اینترنت موبایلش بسیار بسیار بهتره (+).
علتش هم به نظر من اینه که مسئول توسعه اینترنت با پهنای باند ثابت، دولت هست ولی اینترنت موبایل رو بخش خصوصی توسعه میده.
بگذریم.
منظورم از این سرویس همون اینترنتی هست که می‌تونید با دیتای موبایل وصل بشید و بالای صفحه 4G و 4.5G و H+ و موارد مشابه نشون داده میشه.
از نظر کیفیت بسیار بستگی به اپراتورش داره و نمیشه حکم کلی داد؛ ولی بصورت میانگین از سرویسی مثل ADSL کیفیت بسیار بهتری می‌گیرید.
از نظر قیمت البته گرون‌ترین اینترنت موجود هست. اگر بسته تهیه نکنید که قیمت بسیار بالایی (به اندازه طلب خون باباشون) ازتون می‌گیرند.
مثلاً همراه اول میگه هر کیلوبایت تبادل داده ۰.۴ ریال برای سیم‌کارت دائمی و ۰.۶ ریال برای سیم‌کارت اعتباری می‌گیره (+). پس برای سیم‌کارت اعتباری هر مگابایت ۶۰۰ ریال یا ۶۰ تومن هزینه می‌افته و هر گیگ، ۶۰ هزارتومن درمیاد. یعنی اگر ۱۰ گیگ اینترنت مصرف کنید (که واقعاً چیزی نیست)، ۶۰۰ هزارتومن براتون کنتور می‌اندازه. اینه که به هیچ وجه مصرف اینترنت موبایل بدون بسته رو توصیه نمی‌کنم.
اگر بسته هم بگیرید اوضاع چندان بهتر نیست و الان (دی ۱۴۰۳) تقریباً گیگی ۴ ۵ هزارتومن درمیاد که نسبت به بقیه اینترنت‌ها گرون حساب میشه.
البته روش‌هایی هم برای کم‌کردن هزینه اینترنت از این روش هست. مثلاً شاتل یا های‌وب یا خیلی اپراتورهای دیگه، سیم‌کارت بهتون می‌فروشند و بسته‌های متفاوتی رو بهتون میدن که بعضاً شرایط‌شون از همراه‌اول یا ایرانسل بهتره.
اما در نظر داشته باشید که کلاً اکثر دکل‌های اینترنت ایران متعلق به همراه اول یا ایرانسل هست و از کی بخرید انگار دارید از این دو تا می‌خرید.
این سرویس رو میشه موبایل به سادگی استفاده کرد یا اصطلاحاً مودم 4G بخرید و سیم‌کارت‌تون رو داخلش بندازید و ازش استفاده کنید. من دیدم که بعضی‌ها هم از هات‌اسپات گوشی استفاده می‌کنند؛ اما برای استفاده بلندمدت باتری گوشی‌تون خراب میشه و ترجیح اینه که مودم اختصاصی بخرید.
قبل از این که مودم 4G بخرید، صبر کنید و بخش بعدی رو بخونید که به نظرم در مجموع گزینه بهتری هست.
اینترنت TD-LTE
به طور کلی، دو نوع سیم‌کارت داریم: سیم کارت FD-LTE و سیم کارت TD-LTE.
این بخش از مطالبی بود که من مدت‌ها به علت کمبود دانش سعی و خطا کردم و پولم رو هدر دادم تا بهش رسیدم.
اولین نوع سیم کارت همون FD-LTE هست. همون سیم‌کارتی که الان روی موبایل‌تون هست. هم تماس باهاش گرفته میشه و هم پیامک میشه زد و هم اینترنت داره. سرویس اینترنتش هم همونی هست که تو بخش قبل گفتم.
اما سیم‌کارت دیگه‌ای هم به نام TD-LTE داریم. بهش اینترنت ثابت میگن. سیم کارت دیتا هم میگن؛ چون فقط و فقط برای اینترنت کاربرد داره و باهاش تماس نمیشه گرفت و پیامک هم نمیشه داد. پیش‌شماره‌اش هم متفاوته. معمولاً روی گوشی هم نمی‌تونید استفاده کنید (مگر این که گوشی خیلی خاصی داشته باشید).
تفاوتش از نظر فنی رو کار نداریم و بحث کسانی هست که شبکه براشون مهم هست.
از نظر کیفیت هم خیلی بستگی به جا و اپراتور داره. جاهایی بوده که من اینترنت ۲۰ مگ گرفتم و جاهایی بوده که به راحتی ۱۰۰ مگ دریافت کردم.
عملاً هم دو تا ارائه‌دهنده اصلی براش داریم: ایرانسل و مبین‌نت. مبین‌نت هم البته از دکل‌های همراه اول استفاده می‌کنه. از نظر قیمت هم بسیار از FD-LTE ارزون‌تره. البته پوشش‌اش نسبت به FD-LTE کمتره ولی تو سایت ایرانسل و مبین‌نت می‌تونید پوشش هر کدوم رو ببینید.
الان که صحبت می‌کنم تقریباً گیگی ۲ هزارتومن (یا کمی کمتر) درمیاد.
نکته‌اش هم اینه که باید براش مودم TD-LTE بخرید. برای مودم هم باید دقت کنید که هر نوع مودم رنج فرکانسی خاصی رو ساپورت می‌کنه. ممکنه یک مودم تکنولوژی TD-LTE رو ساپورت کنه ولی رنج فرکانسی TD-LTE که تو ایران استفاده میشه (باندفرکانسی ۳۵۰۰ مگاهرتز یا باند ۴۲) رو پشتیبانی نکنه.
این هم تجربه شخصی‌ام بود. مدت‌ها پیش مودم Anchor MR200 رو خریده بودم و تو مشخصاتش هم به درستی نوشته که تکنولوژی TD-LTE رو ساپورت می‌کنه؛ اما سیم‌کارت TD-LTE ایران رو نمی‌شناخت چون باند ۳۵۰۰ مگاهرتز رو پشتیبانی نمی‌کرد.
مودم‌های زیادی تو بازار هست که برای TD-LTE خوبه (چیزهایی مثل هوآوی B512 یا B622 که خیلی معروفن)؛ ولی نکته‌اش اینه که نباید از ارائه دهنده فرعی بخرید.
در واقع ایرانسل و مبین‌نت و پیشگامان، میان مودم‌های اصلی رو برمیدان و کاستوم می‌کنند که دیگه نتونید سیم‌کارت‌های بقیه اپراتورها رو داخلش بگذارید و بعد با کمی تخفیف بهتون می‌فروشند (به خاطر این که دیگه همیشه اسیر اون‌ها خواهید بود).
اینه که پیشنهاد من اینه که مودم آنلاک بخرید یا این که همون مودم اصلی‌‌اش رو بخرید؛ چون اگر زمانی خواستید بین اپراتور جابه‌جا بشید دست‌تون باز باشه. کما این که سرعتش هم واقعاً بین اپراتورهای مختلف با توجه به منطقه فرق داره.
سیم‌کارتش رو هم اگر بگردید، جاهای مختلف گیر میاد. البته کمی ممکنه سیم‌کارت رو گرون‌تر حساب کنند ولی گیر میاد. حداقلش اینه که ایرانسل بصورت رسمی داخل سایتش سیم‌کارت TD-LTEاش رو می‌فروشه.
یه سری سیم‌کارت‌ها هم تحت عنوان سیم‌کارت ۳۶۰ درجه فروخته میشن که جالبن. هم به TD-LTE وصل میشن و هم به FD-LTE. فقط باید اسم شبکه (APN) رو در مودم به درستی تنظیم کنید.
بعضی مودم‌ها هم با عنوان فضای باز فروخته میشه که عملاً دکل - مودم هست. البته گرونن ولی هم بعضاً هم سیم کارت عادی 4G و هم TD-LTE رو ساپورت می‌کنند و جاهای خیلی ضعیف رو هم اینترنت مناسب می‌تونند ارائه بدن.
به شخصه خودم این سرویس رو استفاده می‌کنم و چند تا سیم‌کارت مختلف از اپراتورهای مختلف تهیه کردم و هر جایی میرم، بستگی به منطقه سوییچ می‌کنم.
فکر می‌کنم برای کسی که مستأجر باشه، این گزینه خوبی باشه؛ چون به راحتی فقط می‌تونه مودم رو از توی برق دربیاره و بره یه جای دیگه و درگیر خط تلفن و بحث‌های انتقال هم نشه.
سرویس OWA
این سرویس رو هم من تا مدت‌ها نمی‌دونستم که وجود داره. سرویس نقطه به نقطه یا وایرلس اشتراکی هم بهش میگن. عملاً میان بالای پشت بام خونه یک دکل نصب می‌کنند که بتونید اینترنت داشته باشید. این‌طور در نظر بگیرید که شما از طریق یک آنتن بالای خونه به یک آنتن دیگه (پاپ‌سایت) وصل میشید و اینترنت رو بصورت وایرلس (بدون سیم) دریافت می‌کنید.
کیفیت سرویس هم نسبتاً خوبه. فقط باید براش نصاب پیدا کنید که بیاد منطقه رو بررسی کنه ببینه میشه وصل کرد یا نه و میاد تجهیزاتش رو میاره و سرویس رو براتون نصب می‌کنه.
به نظرم قبل از نصب سرویس هم ازش بخواید ۴ تا معیار اصلی (پهنای باند دانلود و آپلود و پینگ و جیتر) رو بصورت میانگین بهتون بگه که اطلاع داشته باشید حدوداً چه کیفیتی دریافت خواهید کرد.
راجع به هزینه هم به نظرم میشه گفت به طور کلی جز اینترنت موبایل که خیلی گرون درمیاد، بقیه اینترنت‌ها، قیمت استفاده ازشون تقریباً یکسان هست.
چیزی که متفاوته کیفیت سرویس هست و هزینه اولیه راه‌اندازی. چون مودم برای هر کدوم‌شون هم کاملاً متفاوته و هزینه نصب هم وجود داره.
اگر هم بخوام جمع‌بندی کنم میشه گفت که تا جایی که راه داره، ADSL نگیرید. هر چیزی بگیرید جز ADSL.