گزارش

این ماه نسبتاً تنش کمتری تجربه کردم و در کل بهتر از ماه قبل بود. البته به شخصه زیاد راضی نبودم؛ چون نتونستم چندان متمرکز باشم. ماه پیش چند نفر از دوستانی که اینجا رو خونده بودند، در خصوصی و عمومی بهم پیشنهاد دادند که من رو ریفر (Refer) کنند. راستش پتانسیل‌های وبلاگ رو دسته‌کم گرفته بودم. اینجا لازمه از دوستانی که به من لطف داشتند و دارند، تشکر کنم. من فعلا با یک شرکتی هماهنگ کردم و قراره از چند روز دیگه مشغول به کار بشم....

این ماه، ماه پرچالشی برام بود. چند تا مسئله مختلف ذهنم رو درگیر کرده بود: از تز ارشد و پیدا‌کردن خونه برای اجاره تا مصاحبه کاری و سربازی. فهمیدم که مهارت مدیریت استرس رو ندارم. در واقع اصلا نمی‌دونستم استرس چی هست که بخوام مدیریتش بکنم. اینجا درس‌های متمم در زمینه استرس رو خوندم. من معمولا سریال نمی‌بینم. ولی این ماه سه فصل از سریال WestWorld رو دیدم. این که سریال نمی‌بینم هم به خاطر همینه که جنبه ندارم مثل آدم بشینم، روزی یه قسمت ببینم....

این گزارش‌ها از بی‌نظم‌ترین نوشته‌هایی هست که می‌نویسم. همین‌طوری یه مطالبی توی ذهنم میاد می‌نویسم. زیاد جدیش نگیرید. بیشتر برای خودم هست که خودآگاهی بیشتری داشته باشم و کارهام بیشتر مرتبط بشن. می‌خوام ببینم به مرور زمان چه تاثیری می‌گذاره. آیا باعث میشه مطالعه من منظم‌تر بشه و روی یک سری مسائل متمرکز کنم؟ یا این که هنوز در فاز «کشف و جستجو» به سر خواهم برد؟ ماه فروردین، از ماه‌هایی هست که آدم بیشتر برای خودش وقت داره....

تصمیم این ماه برای من بیشتر چیزی از جنس تحول بود تا توسعه مهارتی. بالاخره تصمیمی که باید می‌گرفتم رو گرفتم. عامل اصلی این تصمیم یک چیز است: علاقه. آدم تو چیزی که بهش علاقه نداره (و عبث می‌دونه)، نهایتا یه آدم معمولی میشه. اینطوری که دیدم تو آکادمیک روز به روز انرژی من در حال پایین‌اومدن بود. مدت‌هاست که به مسئله «آکادمیک یا صنعت» فکر می‌کردم. می‌دونستم که صنعت رو دوست دارم و آکادمیک رو نه....

این گزارش اولین گزارش توسعه فردی من هست که منتشر می‌کنم. فکر می‌کنم این کارها باعث بشه که در نهایت اولا خودم بهتر بفهمم که دارم چه چیزهایی یاد می‌گیرم هم این که شاید یک چیزی که می‌نویسم یک جایی به درد یکی بخوره. این ایده رو از وبلاگ آقای مشیرفر گرفتم و فعلا با خودم قرار گذاشتم که ماهانه منتشر کنم. توسعه فردی وبلاگ محمدرضا شعبانعلی این ماه وبلاگ محمدرضا شعبانعلی و متمم رو بسیار مطالعه کردم....