این ماه، ماه بسیار پرتغییری برام بود و طرز فکرم راجع به غذا و رژیم غذایی به شدت عوض شد که جلوتر توضیح میدم. عملاً این ماه بزرگترین تغییرم همین مسئله بوده. چند روز هم پیش یکی از دوستانم تو شریف (پارسا حقیقی) که اتفاقاً از بچه‌های متممی هم بود، تو یک تصادف از بین ما رفت و برام شوکه کننده بود. خیلی دلم براش سوخت. یه سال بعد من وارد دانشگاه شدو تو آزمایشگاه با هم صحبت می‌کردیم....
ماه تیر هم به آخر خودش رسید و طبق قراری که با خودم گذاشتم، گزارش توسعه فردی این ماهم رو منتشر می‌کنم. در کل ماه خوبی بود و ازش راضی بودم. بعد سال‌ها هم حال و هوای محرم یزد رو تجربه کردم. یزد تو نیمه شعبان و محرم حال و هوای جالبی داره؛ خصوصاً که غذاهایی مثل «آش گندم» رو بیشتر تو همین ایام میشه پیدا کرد و ظاهراً تو شهرهای دیگه غذایی به این شکل ندارند (البته تو تهران یه سری غرفه اصطلاحاً یزدی داشتیم که می‌گفتند آش گندم می‌فروشند اما بعید می‌دونم هیچ وقت آش گندم خورده باشند - چه برسه به این که بپزند)....
به آخر ماه خرداد رسیدیم و وقت این شده که گزارش توسعه فردی این ماه رو منتشر کنم. اگر بخوام خیلی خلاصه راجع به خودم و احوالاتم بگم، از نتیجه تصمیم برگشت به یزد خیلی راضیم و واقعیتش اصلاً فکرشو نمی‌کردم انقدر بتونم خوب به کارهام برسم و اهدافم رو پیگیری کنم (و در عین حال ول هم نچرخم). عجیب‌تر این که کله‌ام خیلی کار می‌کنه و زیاد حرف می‌زنه. انگار تازه داره نفس می‌کشه....
ماه اردیبهشت هم به پایان رسید و وقت اینه که گزارش توسعه مهارتی این ماه رو ارائه بدم. فعلاً اوضاع مرتبه و به طرز عجیبی نسبت به تهران از همه ابعاد بهتر شده. هم بیشتر و مفیدتر برای کار وقت می‌گذارم. هم خانواده‌ام رو بیشتر می‌بینم. هم مطالعه بیشتر می‌کنم و هم تفریح بیشتری دارم! قاعدتاً باید این وقت از جایی کم‌شده باشه و فکر می‌کنم اون بخش ترافیک و حاشیه‌های زندگی در تهرانه....
ماه فروردین هم به آخر رسید و طبق قرارم با خودم، گزارش این ماه رو منتشر می‌کنم. در کل ماه خیلی خوبی بود و با این که نصف ماه درگیر اسباب‌کشی و تعمیر خونه و کارهای جانبی بودم، برام رضایت‌بخش بود. البته از نظر زمانی تفاوت چندانی نکرده و باز هم وقت نمی‌کنم به بعضی‌ها ایمیل‌ها و پیام‌هایی که می‌گیرم جواب بدم یا کار عجیب غریبی بکنم ولی همین که درگیر ترافیک نیستم برام خوبه....
داریم کم‌کم به آخر سال نزدیک می‌شیم و موعدش رسیده که گزارش توسعه فردی این ماه رو منتشر کنم. صادقانه بگم این ماه از نظر توسعه فردی چندان کار خاصی نکردم و بیشتر فهمیدم کجاها ضعف جدی دارم. متمم همون روزهای اول ماه بود که پروژه مدل ذهنی متمم رو انجام دادم. اتفاقاً راجع به مدل ذهنی محمدرضا شعبانعلی نوشتم. کمی هم راجع به تصمیم‌گیری مطالعه کردم. مصاحبه‌های کاری بالاخره صبح پنج‌شنبه (تقریباً میشه گفت بدترین وقت برای پست گذاشتن در لینکداین)، پست Open to work گذاشتم....
به سبک چند وقت گذشته، گزارش توسعه فردی ماهانه‌ام رو منتشر می‌کنم. متمم تو متمم بیشتر درس‌های مسیر شغلی رو دنبال کردم. این مطالب علی‌الخصوص الان که در حال تغییر کار هستم برام مهم خواهد بود؛ چون به احتمال بسیار زیاد شغل بعدیم تا حد زیادی با کار الانم متفاوت خواهد بود (حتی اگر پوزیشن شغلی‌ام همچنان ML Engineer باشه). این ذات کارکردن تو حوزه هوشه و چندان نمیشه کاریش کرد....
به سبک و سیاقی که الان یک ساله ادامه پیدا کرده، گزارش دی ماه ۱۴۰۲ رو منتشر می‌کنم. نسیم طالب هنوز درگیر کتاب نسیم طالب (تو کتاب فریب خورده تصادف) هستم. تازه دارم می‌فهمم چی میگه این بشر. عملاً داره یه سری مباحث آماری مثل امید ریاضی و چولگی و احتمال بیشینه رو به زبان ساده و با مثال های متعدد توضیح میده. ولی خیلی زیاد حرف می‌زنه. حوصله‌ام سر میره بعضاً....
خب. آخر ماه شد و طبق روال ماه‌های قبل، گزارش این ماه رو منتشر می‌کنم. متمم تو متمم اکثراً درس‌های تصمیم‌گیری و مهارت حل مسئله رو خوندم. می‌خوام زودتر پروژه‌هاشون رو انجام بدم که بتونم تفکر استراتژیک رو ببینم چیه. به نظر خیلی چیز جالبی میاد. فریب‌خورده تصادف نسیم طالب آدم جالبی هست. کتابش رو دوست دارم چون متفاوت فکر می‌کنه و دید جالبی نسبت به احتمالات و شانس داره....
طبق روال ماه‌های قبل، گزارش توسعه فردی این ماه رو منتشر می‌کنم. آموزشی سربازی از ابتدای این ماه تا همین دیروز درگیر دوره آموزشی بودم. تو پادگان ۰۱ ارتش دوره آموزشی رو گذروندم و انصافاً دوره‌ای سرتاسر بیهوده و عبث بود. یعنی جوری برامون برنامه چیده بودند که از صبح تا شب مشغول باشیم ولی هیچ کاری نکنیم. تنها نکته مثبتش پیداکردن دوست بود. دوست‌هایی از حوزه‌های مختلف؛ پزشک، جراح قلب، مدیرعامل، برنامه‌نویس، معامله‌گر بورس....