سلام امیر پورمند هستم

سلام. من امیر پورمند هستم و این قسمت چهاردهم از ایستگاه هوش مصنوعیه. تقریباً یک سالی میشه که این پادکست رو درست کردم و فیدبک‌های خوب‌تون رو جاهای مختلف گرفتم و انگیزه‌ای شده برای ادامه کارها. خیلی ممنون که گوش می‌دید و همراهی می‌کنید. لطفاً اگر موضوع یا موضوعاتی هم براتون دغدغه هست بهم بگید که اگر بلد بودم راجع بهش صحبت کنم. تو این قسمت می‌خوام راجع به تفاوت‌های هوش مصنوعی در صنعت و دانشگاه ( Academia Vs Industry in AI) صحبت کنم....

ماه مهر هم به انتهای خودش رسید و مثل همیشه پر از چالش و یادگیری بود اما این دفعه از جنس مثبت. دقیقاً‌ پارسال همین مواقع بود که داشتم برای دوره آموزشی سربازی آماده می‌شدم. الحق و الانصاف که دوره عبثی بود و سرتاسر طراحی شده بود که وقت آدم تلف بشه. هر چی بود تموم شد. این ماه اکثراً روی مطالعه کتاب‌ حول استراتژی و حل مسئله و این‌ها گذشت تا این که بصورت کاملاً اتفاقی با سیستم‌های مدیریت زندگی دیجیتال (و مدیریت دانش) آشنا شدم که جلوتر توضیح میدم....

خیلی وقت پیش بود که وبلاگ یاور مشیرفر رو نگاه می‌کردم و ستونی در کنار وبلاگش توجهم رو جلب کرده بود. و جالب این که هر چی بیشتر فکر می‌کنم، بیشتر به اهمیت این مطالب پی‌ می‌برم. مطالبی مثل استراتژی، هدف‌گذاری، تصمیم‌گیری و مدل ذهنی به طرز عجیبی برای زندگی مفیدند. در عجبم که چرا در مدرسه و دانشگاه، «هیچ» اشاره‌ای به این مطالب نمیشه. در حالی که به نظرم میاد اصل زندگی همین سؤالات هستند و چیزهایی مثل ریاضی و فیزیک و تاریخ و جغرافیا، چندان هم مهم‌ نیستند و تأثیر خاصی روی زندگی اکثر مردم ندارند....

ماه شهریور هم با تمام داستان‌های خودش به اتمام رسید و وقت اینه که گزارشم رو منتشر کنم. قبل از اون بگم که این ماه کار چندانی نکردم و خداوند متعال با روحیات کمی سادیستیک که داره، دوست داشت باهام بازی کنه ولی جدای از شوخی، این ماه کشفیات جالبی در مورد خودم کردم. از جمله این که من (و بعضی اعضای خانواده‌ام) زیاد آدم‌های نرمالی نیستیم و کله‌مون زیاد حرف می‌زنه و فکر می‌کنم این می‌تونه داستان‌ساز بشه....

همون‌طور که احتمالاً می‌دونید اخیراً در حال مطالعه در مورد سلامتی هستم و جالب این که هر چی بیشتر مطالعه می‌کنم، بیشتر متوجه میشم که قند تقریباً «هیچ» خاصیتی نداره و منشأ خیلی از بیماٰری‌های ما می‌تونه همین قند بیش از حدی باشه که مصرف می‌کنیم. یعنی جز حالت‌های خاص که مثلاً کسی قند خونش پایین اومده که در اون صورت سرم حاوی قند بهش تزریق می‌کنند، فایده دیگه‌ای نمی‌تونم براش متصور بشم....

خلاصه این قسمت سلام. تو این قسمت با یکی دیگه از دوستانم به نام محمدعلی صدرایی در خدمتتون هستم. از سابقه محمدعلی شروع کردیم و سری به دنیای مدل‌های زبانی بزرگ زدیم و کمی هم راجع به زبان و ویژگی‌های اون صحبت کردیم. بعد از اون راجع به کاری که محمدعلی روی زبان تاجیکی انجام داده صحبت کردیم و به مشکلات و سختی‌های ایران در زمینه سخت‌افزاری اشاره کردیم....

این ماه، ماه بسیار پرتغییری برام بود و طرز فکرم راجع به غذا و رژیم غذایی به شدت عوض شد که جلوتر توضیح میدم. عملاً این ماه بزرگترین تغییرم همین مسئله بوده. چند روز هم پیش یکی از دوستانم تو شریف (پارسا حقیقی) که اتفاقاً از بچه‌های متممی هم بود، تو یک تصادف از بین ما رفت و برام شوکه کننده بود. خیلی دلم براش سوخت. یه سال بعد من وارد دانشگاه شدو تو آزمایشگاه با هم صحبت می‌کردیم....

چند تا سؤال هست که مدتی ذهنم رو درگیر کرده و دارم بهشون فکر می‌کنم. مسئله‌ام هم مثل مسئله خیلی‌هامون مسئله چاقی و اضافه وزن هست. و اخیراً دارم ویدئوهایی رو می‌بینم که تمام باورهای قبلی‌ام درباره چاقی رو زیرسؤال می‌برند و جالب این که تو سبک غذایی‌ام تغییراتی دادم و «به راحتی» دارم وزن کم می‌کنم. ولی چون از مطالبی که می‌بینم کاملاً مطمئن نیستم، سؤالاتی که برام پیش میاد و متخصصین امر این موارد رو زیر سوال می‌برند رو اینجا مطرح می‌کنم....

سلام. امیر پورمندم و امروز شنبه ۶ مرداد ۱۴۰۳ هست. هوا به شدت گرمه. تو قسمت قبل راجع به چند تا از چالش‌هایی که موقع کارکردن با مدل‌های زبانی بزرگ پیش میاد صحبت کردیم. تو این قسمت می‌خوام بخش دوم این چالش‌ها رو بگم. علت این که دو قسمت صحبت می‌کنم اینه که به اندازه کافی به مزایای LLMها پرداخته شده و خیلی‌ها راجع بهش حرف زدند. شما الان هر شبکه‌ اجتماعی‌ای رو باز کنید، کلی آدم راجع به مزایای این ابزارها صحبت می‌کنند....

ماه تیر هم به آخر خودش رسید و طبق قراری که با خودم گذاشتم، گزارش توسعه فردی این ماهم رو منتشر می‌کنم. در کل ماه خوبی بود و ازش راضی بودم. بعد سال‌ها هم حال و هوای محرم یزد رو تجربه کردم. یزد تو نیمه شعبان و محرم حال و هوای جالبی داره؛ خصوصاً که غذاهایی مثل «آش گندم» رو بیشتر تو همین ایام میشه پیدا کرد و ظاهراً تو شهرهای دیگه غذایی به این شکل ندارند (البته تو تهران یه سری غرفه اصطلاحاً یزدی داشتیم که می‌گفتند آش گندم می‌فروشند اما بعید می‌دونم هیچ وقت آش گندم خورده باشند - چه برسه به این که بپزند)....