سلام امیر پورمند هستم

خلاصه این قسمت چگونه می‌توان هوش مصنوعی رو در سازمان‌های بزرگ اجرا کرد؟ این سوالی هست که این قسمت حولش شکل گرفته و در این قسمت با آقای صفاریان‌زاده حول چالش‌ها و پروسه شکل‌گیری محصول در دنیای هوش مصنوعی صحبت کردیم. از این که با چه چالش‌هایی دست و پنجه نرم‌ کردند و چه راه‌حل‌هایی براش دادند. و فرآیند هشت مرحله‌ای‌شون رو در توسعه یک محصول رو برامون باز کردند....

دوست داشتم وبلاگی بنویسم و راجع به این که مراحل سربازی نخبگی چطوری هست توضیح بدم. این که میگم «نخبه» کلاس گذاشتن نیست. واقعاً به نظرم هر کسی می‌تونه سرباز نخبه بشه. نمی‌خواد کار عجیب غریبی بکنید. طرحی به نام صیاد شیرازی هست که می‌تونید تو سایت بنیاد نخبگان جدول امتیازاتش رو پیدا کنید. بعد ببینید چطوری میشه به امتیازی که لازمه رسید. الان (سال ۱۴۰۳) که این رو می‌نویسم، معمولاً کسی امتیازش ۱۴۰ ۱۵۰ به بالا بشه حله....

فرض کنید هر روز وارد فروشگاه مواد غذایی میشید و همون ابتدای فروشگاه رو یه نگاهی می‌اندازید و همون داخل فروشگاه دو تا گاز به چند تا از غذاهای جذاب اول فروشگاه می‌زنید و میاید بیرون! هیچ وقت هم به انتهای فروشگاه یا کناره‌های فروشگاه (که اتفاقاً مواد غذایی سالم اکثراً اون‌جاها هستند) نمی‌رسید. اینطوری عملاً فقط چیزهایی رو مصرف می‌کنیم که صاحب فروشگاه برامون تدارک دیده و تصمیم گرفته که در ویترین بگذاره....

سلام. من امیر پورمند هستم و این قسمت چهاردهم از ایستگاه هوش مصنوعیه. تقریباً یک سالی میشه که این پادکست رو درست کردم و فیدبک‌های خوب‌تون رو جاهای مختلف گرفتم و انگیزه‌ای شده برای ادامه کارها. خیلی ممنون که گوش می‌دید و همراهی می‌کنید. لطفاً اگر موضوع یا موضوعاتی هم براتون دغدغه هست بهم بگید که اگر بلد بودم راجع بهش صحبت کنم. تو این قسمت می‌خوام راجع به تفاوت‌های هوش مصنوعی در صنعت و دانشگاه ( Academia Vs Industry in AI) صحبت کنم....

ماه مهر هم به انتهای خودش رسید و مثل همیشه پر از چالش و یادگیری بود اما این دفعه از جنس مثبت. دقیقاً‌ پارسال همین مواقع بود که داشتم برای دوره آموزشی سربازی آماده می‌شدم. الحق و الانصاف که دوره عبثی بود و سرتاسر طراحی شده بود که وقت آدم تلف بشه. هر چی بود تموم شد. این ماه اکثراً روی مطالعه کتاب‌ حول استراتژی و حل مسئله و این‌ها گذشت تا این که بصورت کاملاً اتفاقی با سیستم‌های مدیریت زندگی دیجیتال (و مدیریت دانش) آشنا شدم که جلوتر توضیح میدم....

خیلی وقت پیش بود که وبلاگ یاور مشیرفر رو نگاه می‌کردم و ستونی در کنار وبلاگش توجهم رو جلب کرده بود. و جالب این که هر چی بیشتر فکر می‌کنم، بیشتر به اهمیت این مطالب پی‌ می‌برم. مطالبی مثل استراتژی، هدف‌گذاری، تصمیم‌گیری و مدل ذهنی به طرز عجیبی برای زندگی مفیدند. در عجبم که چرا در مدرسه و دانشگاه، «هیچ» اشاره‌ای به این مطالب نمیشه. در حالی که به نظرم میاد اصل زندگی همین سؤالات هستند و چیزهایی مثل ریاضی و فیزیک و تاریخ و جغرافیا، چندان هم مهم‌ نیستند و تأثیر خاصی روی زندگی اکثر مردم ندارند....

ماه شهریور هم با تمام داستان‌های خودش به اتمام رسید و وقت اینه که گزارشم رو منتشر کنم. قبل از اون بگم که این ماه کار چندانی نکردم و خداوند متعال با روحیات کمی سادیستیک که داره، دوست داشت باهام بازی کنه ولی جدای از شوخی، این ماه کشفیات جالبی در مورد خودم کردم. از جمله این که من (و بعضی اعضای خانواده‌ام) زیاد آدم‌های نرمالی نیستیم و کله‌مون زیاد حرف می‌زنه و فکر می‌کنم این می‌تونه داستان‌ساز بشه....

همون‌طور که احتمالاً می‌دونید اخیراً در حال مطالعه در مورد سلامتی هستم و جالب این که هر چی بیشتر مطالعه می‌کنم، بیشتر متوجه میشم که قند تقریباً «هیچ» خاصیتی نداره و منشأ خیلی از بیماٰری‌های ما می‌تونه همین قند بیش از حدی باشه که مصرف می‌کنیم. یعنی جز حالت‌های خاص که مثلاً کسی قند خونش پایین اومده که در اون صورت سرم حاوی قند بهش تزریق می‌کنند، فایده دیگه‌ای نمی‌تونم براش متصور بشم....

خلاصه این قسمت سلام. تو این قسمت با یکی دیگه از دوستانم به نام محمدعلی صدرایی در خدمتتون هستم. از سابقه محمدعلی شروع کردیم و سری به دنیای مدل‌های زبانی بزرگ زدیم و کمی هم راجع به زبان و ویژگی‌های اون صحبت کردیم. بعد از اون راجع به کاری که محمدعلی روی زبان تاجیکی انجام داده صحبت کردیم و به مشکلات و سختی‌های ایران در زمینه سخت‌افزاری اشاره کردیم....

این ماه، ماه بسیار پرتغییری برام بود و طرز فکرم راجع به غذا و رژیم غذایی به شدت عوض شد که جلوتر توضیح میدم. عملاً این ماه بزرگترین تغییرم همین مسئله بوده. چند روز هم پیش یکی از دوستانم تو شریف (پارسا حقیقی) که اتفاقاً از بچه‌های متممی هم بود، تو یک تصادف از بین ما رفت و برام شوکه کننده بود. خیلی دلم براش سوخت. یه سال بعد من وارد دانشگاه شدو تو آزمایشگاه با هم صحبت می‌کردیم....